Lieve donateurs,
Sinds de laatste update halverwege April zijn er wederom prachtige donaties binnen gekomen, hartelijk dank aan Bert,Riek, Han&Rolf, Gerda, Bea, Anneke&Cees, Aimee, Petri en mam.
Door jullie gulle gaven heb ik de afgelopen maand weer een aantal gezinnen kunnen helpen.
Zoals ik eerder vertelde werd ik vorige keer in Thembalethu aangehouden door de politie en het raakt steeds moeilijker om bij de mensen aan huis te komen om boodschappen te brengen dus heb ik gezocht naar een andere oplossing en die heb ik gevonden in de vorm van een boodschappen voucher, een soort van voedselbon, waar mensen mee naar de supermarkt mee kunnen gaan en hun boodschappen mee kunnen afrekenen.
Dit gaat allemaal digitaal dus jammergenoeg zie ik mijn “extended families” niet meer maar het is even niet anders.
Via sms stuur ik ze de voucher en vervolgens kunnen ze hun boodschappen gaan doen. Op onderstaande foto’s kun je lezen hoe blij ze er mee zijn, dus namens deze families, hartelijk dank aan jullie, de sponsors waar ik niet zonder kan.
De strenge lockdown is er nog altijd en er is weinig vooruitzicht wanneer dit minder streng gaat worden, een schrijnende situatie omdat het gross van de bevolking zonder werk en dus zonder inkomsten zit, gevolg is honger en opstand, het raakt steeds grimmiger en laten we hopen dat er binnen afzienbare tijd een oplossing komt.
Vliegen is ook niet mogelijk, zeker niet voor Juni dus zit ik hier nu vast. Cilla en ik werken nog steeds door (op afstand) maar binnenkort zal ik iets anders moeten gaan bedenken want we raken door de materialen heen.
Als er geen lockdown zou zijn geweest had Cilla al lang een eigen hut of huisje gehad maar aangezien er niks te regelen valt vanwege de strenge lockdown hebben we een tijdelijke oplossing gevonden in de krottenwijk waar ze momenteel verblijft. We huren nu een oude caravan voor haar. Het is nog steeds erg behelpen maar het is in ieder geval een (lekkend) dak boven haar hoofd. Al haar bezittingen zaten in 1 boodschappen tas dus toen het bericht kwam dat ze de caravan kon intrekken, zijn we gaan zoeken naar een winkel waar ze beddengoed etc verkochten . Sinds 1 mei mag er in de winkels iets meer verkocht worden, waaronder beddengoed en winterkleding. Een hele vreemde regeling want wat maakt het uit wat je koopt in de winkel die toch al open is? Dat is echt een regeling die mensen erg boos en opstandig maakt, vooral de rokers en drinkers onder ons, want sigaretten en drank zijn ook niet te koop sinds de afgelopen 7 weken.
Met veel moeite hebben we dus beddengoed en ander huisraad op de kop kunnen tikken, zelfs stiekem een afspraak gemaakt bij de kringloopwinkel (ook dicht ivm lockdown) waar ik vaste klant ben en een tafeltje en stoel heb kunnen kopen . Cilla had maar 1 paar oude gympies (met gaten) dus ook de eerste dag dat de schoenenwinkel weer open was, nieuwe schoenen gekocht.
Verder had ik hier thuis nog een oventje, potten en pannen, een spiegel, verlichting en wat andere spulletjes voor haar, dus ze is aardig gesetteld aan het raken. Ze had in het begin erg veel moeite met het alleen zijn omdat ze altijd samen was met andere mensen, waar ze ook verbleef en ineens was ze alleen. Een eigen plek was alles wat ze wilde en toch was het verwarrend voor haar om alleen te zijn maar dat heeft tijd nodig.
De dagen raken hier steeds korter en de ochtenden en avonden zijn koud dus gisteren (ook weer met veel moeite) winterkleding gaan inkopen voor Cilla . Lange wachtrijen en mondkapjes verplicht.
Overweldigend voor haar want ze heeft nog nooit meegemaakt dat ze in het nieuw werd gestoken. Een lekkere warme jas, schoenen, t-shirts, ondergoed, sokken, pyjama, pantoffels en een kruik. Klaar voor de winter. De waarde van de Rand is zo ontzettend laag dus jullie donaties rijken ver, dat is dan wel weer een voordeel.
Het is en blijft een hele belevenis daar in de krotten wijk waar ze verblijft. Bij thuiskomst kwamen er weer gelijk een paar buurmeisjes langs omdat ze vrijwel nooit “een wit gezicht” zien in hun omgevingt. Door ze een beetje aandacht te geven gaan ze gelijk zingen en dansen en als ik ze dan film, vinden ze het prachtig om zichzelf terug te zien op de video, dat zijn altijd van die hartverwarmende momenten.
Cilla en ik waren het werk aan het uit zoeken en de buurmeisjes zagen de kinder armbandjes die we gemaakt hadden en vonden ze prachtig, vooral het engeltje wat er aan hing. Ik heb ze er allebei 1 gegeven en wat waren ze blij. Een van die meisjes zei “Ek wil bubble gum vir die tannie gee om dankie te se” Zo schattig, en daar ging ze en kwam even later terug met een stukje kauwgom. Toen ik weg wilde gaan kwam ze naar de auto om mij een roze plastic bloemetjes ketting te geven (hij was kapot maar dat maakt het niet minder mooi) Die was voor mij zei ze. Prachtig toch, zo klein maar toch zo bedachtzaam. Hij hangt nu in mijn auto samen bij mijn verzameling van roze engeltjes en feetjes.
Al met al dus moeilijke en tegelijkertijd mooie tijden. Het gemis van het contact met familie en vrienden is maar groot, gelukkig hebben we nog “cyberspace” en blijven we “online” in contact.
Ik wens jullie allen sterkte in deze uitdagende tijd en nogmaals dank voor jullie support, zonder jullie kon ik niet doen wat ik doe ❤️🧡💛💚💙💜
